Mark

Jul 31

Veel levens geleid. Veel dingen gedaan. Veel plaatsen bewoond. Nieuwe vriendschappen gesmeed. Mijn best gedaan. Opleidingen getrotseerd. Mijn anker uitgegooid. Mijn routine omhelsd.

Maar mijn wortels. Mijn wortels werden steeds weer uitgerukt. Ik groeide nieuwe. Maar die mochten niet schieten. Ik deed mijn best. Keer op keer op keer.

Steeds kwam jouw hand. Die rukte ze eruit. Mijn basis. Ik voedde mezelf. En toen kwam jij met jouw storm van onzekerheid. Bracht me aan het twijfelen. Bracht onzekerheid.

Je wenkte me. Je riep me naar je terug. Ik gehoorzaamde. Toonde mijn loyaliteit.

Keer op keer op keer sneed je mijn basis door. Bracht me naar onverschilligheid. Barmhartigheid voor jou maar niet voor mij.

Waar ben ik nu. Ik zie mijn nieuwe parel, mijn oase. Niet blij voor mij greep je naar mijn enkels.

Niet nog een keer. Niet nogmaals dit rantsoen. Verdedig nu mijn honk. Geen begrip, geen instemming van jou. Mijn vergif. Jij zei dat ik het jouwe was. Mijn vergif. Niet nog een keer.

Je sloot de deur. Verwierp mijn stabiliteit. Deed mijn wereld op slot. De slotenmaker jouw medeplichtige.

Mijn verdiende loon, je smeekte me. Mijn verdiende loon, maar of ik wilde helpen. Jouw verbinding vernieuwend, maar niet met mij.

Je hebt mij niet meer. Maar ik het nageslacht. Jij hebt niemand meer. Maar ik waar ik aan dacht toen ik jou vertelde dat ik mijn best zou doen. Jij bent niet meer binnen in het paradijs van mijn onzekerheid. Ik heb haar gevonden die jij niet voor je zag. Ik heb haar gevonden die liefdevol naar mij lacht.

Zelfs je moeder was niet begripvol. Zelfs zij draaide zich om. Mijn familie. Een fantasierijke echo. Mijn vrienden jouw nemesis. Mijn verdriet jouw voeding. Jouw waarheid, mijn vernietiging.

Mijn banden jouw destructie. Dus vernietigde je mij. Een kind zonder moeder. Een kind ongewenst.

Mijn huidige paradijs jou een brug te ver. Je vernietigde de rest. Wenste mijn destructie tevergeefs. Ik ben nu de sterkste. Twee nul achterstand voor jou. Ik ben nu de geliefde. Jij een echo van verdriet. Ik heb nu de keten die jij steeds verbrak.

Mijn hoop vernietigd. Maar wederopgebouwd. Mijn tranen vernietigd. Door de vrouw die jij niet kon zijn. De boom des levens. Maar niet meer in jouw hof. Wat jij ooit vernietigde kwam in mijn tuin op. De hoop opgevend keerde jij je om. De droom der toekomst die zonder jou begon.

Het is beter zo.

Sep 07

Had a blast last Friday, sept. 4th. I arrived at the CC Cafe in Amsterdam a bit late thanks to traffic incidents, crappy weather and a busted headlight that I just had to fix. But when I finally got there, and met with RynoTheBearded, Amsterdammack, SirWalter, and MartinJJ, it was totally worth the 360 kilometers. I’m glad we met up, guys!

Pics so it happened

May 28

Almost two months ago I had lung surgery; the mucus membrane of my left lung was removed. The good side: less chance the lung will collapse for a third time. But the bad news: there was more nerve damage than expected, and I’m still having an unusual amount of pain. Just lots. Lots n lots.

My surgeon is keeping an eye on things, and my doctor’s taking good care of me. And me, I’m staying strong. No one could have foreseen this either, I mean, my the surgeon is one of the best, but nerve damage is a given both with pleurectomies and pneumothoraces.

Bit too much pain for me though… This is one shitty situation and hard to stay tough. It’s hard to walk, hard to sleep, hard to clean the house. If I want to stay sharp I can’t use the pain medication, if I do take the medication, I get hazy. Both options suck.

You know, the worst of all is that I can’t go back. I would if I could. But I can’t. This is what I have to deal with, my own new situation, and making sure to put both shoulders under it. I don’t want this to make me feel like a victim, but that’s pretty hard if I’m also feeling like I need to lift left side of my chest whenever I’m walking. It’s like carrying my lung around in my left hand.

So this is where I am now: trying to keep up my spirits, trying to not complain and refusing to let this make me grumpy. I’m lucky because I’m not the grumpy type. But oh my, this is not something I’d recommend to anyone. So just don’t collapse your lung and you’ll stay fine.

Bit behind on the tech, but everything’s working great so there’s nothing that needs to be done. I just had so much new plans, and right now it’s just so hard to implement them. It’ll have to wait. Let’s just hope not for too long…

Apr 21

If you have been listening to one of the last episodes of No Agenda, you have probably heard Adam talk about the health issues I’ve been dealing with. Now that I’m back home and able to sit up straight for longer periods without too much pain, I’d like to share my story.

English isn’t my first language, so if my wording seems strange, now you know why. I’ve done my best to exclude icky details and graphical descriptions, but a word to the cautious: if you don’t like to read about medical stuff, perhaps it’s better to skip this one.

Continue Reading →

Nieuw begin

Ryno and the Bearded Bunch

Personal Status Update #2

Recovery